kvikna

Icelandic

Etymology

From Old Norse kvikna, from Proto-Germanic *kwiknaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰvɪhkna/
• Rhymes: -ɪhkna

Verb

kvikna (weak verb, third-person singular past indicative kviknaði, supine kviknað)

1. (intransitive, of fire) to start, become lit
2. (intransitive, of light) to come on
3. (intransitive) to come into being, begin to exist, spring forth

   líf kviknar

   life springs forth

Conjugation

kvikna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kvikna
supine (sagnbót)		kviknað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kviknandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kvikna	við kviknum	present (nútíð)	ég kvikni	við kviknum
	þú kviknar	þið kviknið		þú kviknir	þið kviknið
	hann, hún, það kviknar	þeir, þær, þau kvikna		hann, hún, það kvikni	þeir, þær, þau kvikni
past (þátíð)	ég kviknaði	við kviknuðum	past (þátíð)	ég kviknaði	við kviknuðum
	þú kviknaðir	þið kviknuðuð		þú kviknaðir	þið kviknuðuð
	hann, hún, það kviknaði	þeir, þær, þau kviknuðu		hann, hún, það kviknaði	þeir, þær, þau kviknuðu
imperative (boðháttur)	kvikna (þú)	kviknið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kviknaðu	kvikniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kviknaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kviknaður	kviknuð	kviknað		kviknaðir	kviknaðar	kviknuð
accusative (þolfall)	kviknaðan	kviknaða	kviknað		kviknaða	kviknaðar	kviknuð
dative (þágufall)	kviknuðum	kviknaðri	kviknuðu		kviknuðum	kviknuðum	kviknuðum
genitive (eignarfall)	kviknaðs	kviknaðrar	kviknaðs		kviknaðra	kviknaðra	kviknaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kviknaði	kviknaða	kviknaða		kviknuðu	kviknuðu	kviknuðu
accusative (þolfall)	kviknaða	kviknuðu	kviknaða		kviknuðu	kviknuðu	kviknuðu
dative (þágufall)	kviknaða	kviknuðu	kviknaða		kviknuðu	kviknuðu	kviknuðu
genitive (eignarfall)	kviknaða	kviknuðu	kviknaða		kviknuðu	kviknuðu	kviknuðu

Old Norse

Alternative forms

• kykna

Etymology

From Proto-Germanic *kwiknaną.

Verb

kvikna

1. to quicken, come to life
2. to be kindled
3. to revive

Conjugation

Conjugation of kvikna — active (weak class 2)

infinitive	kvikna
present participle	kviknandi
past participle	kviknaðr
indicative	present	past
1st-person singular	kvikna	kviknaða
2nd-person singular	kviknar	kviknaðir
3rd-person singular	kviknar	kviknaði
1st-person plural	kviknum	kviknuðum
2nd-person plural	kviknið	kviknuðuð
3rd-person plural	kvikna	kviknuðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	kvikna	kviknaða
2nd-person singular	kviknir	kviknaðir
3rd-person singular	kvikni	kviknaði
1st-person plural	kviknim	kviknaðim
2nd-person plural	kviknið	kviknaðið
3rd-person plural	kvikni	kviknaði
imperative	present
2nd-person singular	kvikna
1st-person plural	kviknum
2nd-person plural	kviknið

Conjugation of kvikna — mediopassive (weak class 2)

infinitive	kviknask
present participle	kviknandisk
past participle	kviknazk
indicative	present	past
1st-person singular	kviknumk	kviknuðumk
2nd-person singular	kviknask	kviknaðisk
3rd-person singular	kviknask	kviknaðisk
1st-person plural	kviknumsk	kviknuðumsk
2nd-person plural	kviknizk	kviknuðuzk
3rd-person plural	kviknask	kviknuðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	kviknumk	kviknuðumk
2nd-person singular	kviknisk	kviknaðisk
3rd-person singular	kviknisk	kviknaðisk
1st-person plural	kviknimsk	kviknaðimsk
2nd-person plural	kviknizk	kviknaðizk
3rd-person plural	kviknisk	kviknaðisk
imperative	present
2nd-person singular	kviknask
1st-person plural	kviknumsk
2nd-person plural	kviknizk

Descendants

• Icelandic: kvikna
• Faroese: kvikna
• Norwegian Nynorsk: kvikne
• Norwegian Bokmål: kvikne
• Old Swedish: qvikna
  • Swedish: kvickna
• Danish: kvikne

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “kvikna”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive