Jump to content

kvikna

From Wiktionary, the free dictionary

Icelandic

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse kvikna, from Proto-Germanic *kwiknaną.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

kvikna (weak verb, third-person singular past indicative kviknaði, supine kviknað)

  1. (intransitive, of fire) to start, become lit
  2. (intransitive, of light) to come on
  3. (intransitive) to come into being, begin to exist, spring forth
    líf kviknar
    life springs forth

Conjugation

[edit]
kvikna – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur kvikna
supine sagnbót kviknað
present participle
kviknandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég kvikna kviknaði kvikni kviknaði
þú kviknar kviknaðir kviknir kviknaðir
hann, hún, það kviknar kviknaði kvikni kviknaði
plural við kviknum kviknuðum kviknum kviknuðum
þið kviknið kviknuðuð kviknið kviknuðuð
þeir, þær, þau kvikna kviknuðu kvikni kviknuðu
imperative boðháttur
singular þú kvikna (þú), kviknaðu
plural þið kviknið (þið), kvikniði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kviknaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
kviknaður kviknuð kviknað kviknaðir kviknaðar kviknuð
accusative
(þolfall)
kviknaðan kviknaða kviknað kviknaða kviknaðar kviknuð
dative
(þágufall)
kviknuðum kviknaðri kviknuðu kviknuðum kviknuðum kviknuðum
genitive
(eignarfall)
kviknaðs kviknaðrar kviknaðs kviknaðra kviknaðra kviknaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
kviknaði kviknaða kviknaða kviknuðu kviknuðu kviknuðu
accusative
(þolfall)
kviknaða kviknuðu kviknaða kviknuðu kviknuðu kviknuðu
dative
(þágufall)
kviknaða kviknuðu kviknaða kviknuðu kviknuðu kviknuðu
genitive
(eignarfall)
kviknaða kviknuðu kviknaða kviknuðu kviknuðu kviknuðu

Old Norse

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Germanic *kwiknaną.

Verb

[edit]

kvikna

  1. to quicken, come to life
  2. to be kindled
  3. to revive

Conjugation

[edit]
Conjugation of kvikna — active (weak class 2)
infinitive kvikna
present participle kviknandi
past participle kviknaðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular kvikna kviknaða kvikna kviknaða
2nd person singular kviknar kviknaðir kviknir kviknaðir
3rd person singular kviknar kviknaði kvikni kviknaði
1st person plural kviknum kviknuðum kviknim kviknaðim
2nd person plural kviknið kviknuðuð kviknið kviknaðið
3rd person plural kvikna kviknuðu kvikni kviknaði
imperative present
2nd person singular kvikna
1st person plural kviknum
2nd person plural kviknið
Conjugation of kvikna — mediopassive (weak class 2)
infinitive kviknask
present participle kviknandisk
past participle kviknazk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular kviknumk kviknuðumk kviknumk kviknuðumk
2nd person singular kviknask kviknaðisk kviknisk kviknaðisk
3rd person singular kviknask kviknaðisk kviknisk kviknaðisk
1st person plural kviknumsk kviknuðumsk kviknimsk kviknaðimsk
2nd person plural kviknizk kviknuðuzk kviknizk kviknaðizk
3rd person plural kviknask kviknuðusk kviknisk kviknaðisk
imperative present
2nd person singular kviknask
1st person plural kviknumsk
2nd person plural kviknizk

Descendants

[edit]
  • Icelandic: kvikna
  • Faroese: kvikna
  • Norwegian Nynorsk: kvikne
  • Norwegian Bokmål: kvikne
  • Old Swedish: qvikna
  • Danish: kvikne

Further reading

[edit]
  • Zoëga, Geir T. (1910) “kvikna”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive