kveða

Icelandic

Etymology

From Old Norse kveða, from Proto-Germanic *kweþaną, from Proto-Indo-European *gʷet-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰvɛːða/

  Rhymes: -ɛːða

Verb

kveða (strong verb, third-person singular past indicative kvað, third-person plural past indicative kváðu, supine kveðið)

1. to say

   Synonym: segja

2. to recite, to sing, to chant

   Synonym: syngja

3. to compose, to write (a verse or song)

   Synonym: yrkja

Conjugation

kveða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kveða
supine (sagnbót)		kveðið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kveðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kveð	við kveðum	present (nútíð)	ég kveði	við kveðum
	þú kveður	þið kveðið		þú kveðir	þið kveðið
	hann, hún, það kveður	þeir, þær, þau kveða		hann, hún, það kveði	þeir, þær, þau kveði
past (þátíð)	ég kvað	við kváðum	past (þátíð)	ég kvæði	við kvæðum
	þú kvaðst	þið kváðuð		þú kvæðir	þið kvæðuð
	hann, hún, það kvað	þeir, þær, þau kváðu		hann, hún, það kvæði	þeir, þær, þau kvæðu
imperative (boðháttur)	kveð (þú)	kveðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kveddu	kveðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kveðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kveðast
supine (sagnbót)		kveðist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kveðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kveðst	við kveðumst	present (nútíð)	ég kveðist	við kveðumst
	þú kveðst	þið kveðist		þú kveðist	þið kveðist
	hann, hún, það kveðst	þeir, þær, þau kveðast		hann, hún, það kveðist	þeir, þær, þau kveðist
past (þátíð)	ég kvaðst	við kváðumst	past (þátíð)	ég kvæðist	við kvæðumst
	þú kvaðst	þið kváðust		þú kvæðist	þið kvæðust
	hann, hún, það kvaðst	þeir, þær, þau kváðust		hann, hún, það kvæðist	þeir, þær, þau kvæðust
imperative (boðháttur)	kveðst (þú)	kveðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kveðstu	kveðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kveðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kveðinn	kveðin	kveðið		kveðnir	kveðnar	kveðin
accusative (þolfall)	kveðinn	kveðna	kveðið		kveðna	kveðnar	kveðin
dative (þágufall)	kveðnum	kveðinni	kveðnu		kveðnum	kveðnum	kveðnum
genitive (eignarfall)	kveðins	kveðinnar	kveðins		kveðinna	kveðinna	kveðinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kveðni	kveðna	kveðna		kveðnu	kveðnu	kveðnu
accusative (þolfall)	kveðna	kveðnu	kveðna		kveðnu	kveðnu	kveðnu
dative (þágufall)	kveðna	kveðnu	kveðna		kveðnu	kveðnu	kveðnu
genitive (eignarfall)	kveðna	kveðnu	kveðna		kveðnu	kveðnu	kveðnu

Derived terms

• kveða við (“to resound”)
• kveða upp dóm (“to pass sentence”)
• ákveða (“to decide”)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *kweþaną (“to say”), from Proto-Indo-European *gʷet- (“to say, speak”).

Verb

kveða (singular past indicative kvað, plural past indicative kváðu, past participle kveðinn)

1. to say
2. to utter
3. to recite

Conjugation

Conjugation of kveða — active (strong class 5)

infinitive	kveða
present participle	kveðandi
past participle	kveðinn
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	kveð	kvað		kveða	kvæða
2nd person singular	kveðr	kvazt		kveðir	kvæðir
3rd person singular	kveðr	kvað		kveði	kvæði
1st person plural	kveðum	kváðum		kveðim	kvæðim
2nd person plural	kveðið	kváðuð		kveðið	kvæðið
3rd person plural	kveða	kváðu		kveði	kvæði
imperative	present
2nd person singular	kveð
1st person plural	kveðum
2nd person plural	kveðið

Conjugation of kveða — mediopassive (strong class 5)

infinitive	kveðask
present participle	kveðandisk
past participle	kveðizk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	kveðumk	kváðumk		kveðumk	kvæðumk
2nd person singular	kvezk	kvazk		kveðisk	kvæðisk
3rd person singular	kvezk	kvazk		kveðisk	kvæðisk
1st person plural	kveðumsk	kváðumsk		kveðimsk	kvæðimsk
2nd person plural	kveðizk	kváðuzk		kveðizk	kvæðizk
3rd person plural	kveðask	kváðusk		kveðisk	kvæðisk
imperative	present
2nd person singular	kvezk
1st person plural	kveðumsk
2nd person plural	kveðizk

Derived terms

• kveðandi f

Related terms

• kveðja (“a greeting, welcome, salutation”, noun)
• kveðja (“to call on, summon; to welcome”, verb)
• kviða (“a ballad, narrative poem”)
• kviðja (“to banish, to forbid”)
• kviðjan (“banishment, a ban”)
• kviðlingr (“ditty”)
• kviðr (“verdict; inquest, jury; saying, word”)
• kvæði (“a poem, song”)

Descendants

• Icelandic: kveða
• Faroese: kvøða
• Norwegian: kveda, kvede
• Old Swedish: kvæþa
  • Swedish: kväda
• Danish: kvæde

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “kveða”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 252; also available at the Internet Archive