koniugacyjny

Polish

Etymology

From koniugacja +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔ.ɲu.ɡaˈt͡sɘj.nɘ/
• Rhymes: -ɘjnɘ
• Syllabification: ko‧niu‧ga‧cyj‧ny

Adjective

koniugacyjny (not comparable, derived adverb koniugacyjnie)

1. (relational, grammar) conjugation, conjugational

   Hypernym: fleksyjny

   Coordinate term: deklinacyjny

Declension

Declension of koniugacyjny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	koniugacyjny		koniugacyjna	koniugacyjne	koniugacyjni	koniugacyjne
genitive	koniugacyjnego		koniugacyjnej	koniugacyjnego	koniugacyjnych
dative	koniugacyjnemu		koniugacyjnej	koniugacyjnemu	koniugacyjnym
accusative	koniugacyjnego	koniugacyjny	koniugacyjną	koniugacyjne	koniugacyjnych	koniugacyjne
instrumental	koniugacyjnym		koniugacyjną	koniugacyjnym	koniugacyjnymi
locative	koniugacyjnym		koniugacyjnej	koniugacyjnym	koniugacyjnych

Further reading

• koniugacyjny in Polish dictionaries at PWN