kızan

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish قیزان (kızan), from Proto-Turkic *kï̄ŕ- + *-gan.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɯˈzan/
• Hyphenation: kı‧zan

Noun

kızan (definite accusative kızanı, plural kızanlar)

1. (Thrace, Southern Bulgaria) child
2. (dialectal) a teenager in a village
3. (dialectal) friend (especially a close friend)
4. (dialectal) woman
5. (dialectal) puppy or kitten

Declension

Inflection
Nominative	kızan
Definite accusative	kızanı
	Singular	Plural
Nominative	kızan	kızanlar
Definite accusative	kızanı	kızanları
Dative	kızana	kızanlara
Locative	kızanda	kızanlarda
Ablative	kızandan	kızanlardan
Genitive	kızanın	kızanların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular kızanım kızanlarım 2nd singular kızanın kızanların 3rd singular kızanı kızanları 1st plural kızanımız kızanlarımız 2nd plural kızanınız kızanlarınız 3rd plural kızanları kızanları Definite accusative Singular Plural 1st singular kızanımı kızanlarımı 2nd singular kızanını kızanlarını 3rd singular kızanını kızanlarını 1st plural kızanımızı kızanlarımızı 2nd plural kızanınızı kızanlarınızı 3rd plural kızanlarını kızanlarını Dative Singular Plural 1st singular kızanıma kızanlarıma 2nd singular kızanına kızanlarına 3rd singular kızanına kızanlarına 1st plural kızanımıza kızanlarımıza 2nd plural kızanınıza kızanlarınıza 3rd plural kızanlarına kızanlarına Locative Singular Plural 1st singular kızanımda kızanlarımda 2nd singular kızanında kızanlarında 3rd singular kızanında kızanlarında 1st plural kızanımızda kızanlarımızda 2nd plural kızanınızda kızanlarınızda 3rd plural kızanlarında kızanlarında Ablative Singular Plural 1st singular kızanımdan kızanlarımdan 2nd singular kızanından kızanlarından 3rd singular kızanından kızanlarından 1st plural kızanımızdan kızanlarımızdan 2nd plural kızanınızdan kızanlarınızdan 3rd plural kızanlarından kızanlarından Genitive Singular Plural 1st singular kızanımın kızanlarımın 2nd singular kızanının kızanlarının 3rd singular kızanının kızanlarının 1st plural kızanımızın kızanlarımızın 2nd plural kızanınızın kızanlarınızın 3rd plural kızanlarının kızanlarının

Synonyms

• uşak (Black Sea and Northern Bulgaria)
• çocuk (child)
• kadın (woman)
• dost (close friend)

Verb

kızan

1. present participle of kızmak

Further reading

• “kızan”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “kızan¹”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2657