çocuk

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish چوجق (çocuk, “pigling; child”), from Proto-Turkic *čōč- (“child; young pig”); from which also *čōčka (“pig”).

Cognate with Azerbaijani çocuq (“child”), Uzbek jujuq (“small child”), Turkmen jōjuk (“piglet”), Old Turkic 𐰲𐰆𐰲𐰹 (čočuk, “piglet?”).

Pronunciation

• IPA^(key): [t͡ʃo̞ˈd͡ʒuk]

• Audio:

  (file)

Noun

çocuk (definite accusative çocuğu, plural çocuklar)

1. child

   Synonym: uşak

2. a male around dating age

   Dün gece bana DM'den mesaj atan çocuğu hatırlıyor musun?

   Do you remember the guy who DMed me last night?

Declension

Declension of çocuk

singular plural nominative çocuk çocuklar definite accusative çocuğu çocukları dative çocuğa çocuklara locative çocukta çocuklarda ablative çocuktan çocuklardan genitive çocuğun çocukların Possessive forms nominative singular plural 1st singular çocuğum çocuklarım 2nd singular çocuğun çocukların 3rd singular çocuğu çocukları 1st plural çocuğumuz çocuklarımız 2nd plural çocuğunuz çocuklarınız 3rd plural çocukları çocukları definite accusative singular plural 1st singular çocuğumu çocuklarımı 2nd singular çocuğunu çocuklarını 3rd singular çocuğunu çocuklarını 1st plural çocuğumuzu çocuklarımızı 2nd plural çocuğunuzu çocuklarınızı 3rd plural çocuklarını çocuklarını dative singular plural 1st singular çocuğuma çocuklarıma 2nd singular çocuğuna çocuklarına 3rd singular çocuğuna çocuklarına 1st plural çocuğumuza çocuklarımıza 2nd plural çocuğunuza çocuklarınıza 3rd plural çocuklarına çocuklarına locative singular plural 1st singular çocuğumda çocuklarımda 2nd singular çocuğunda çocuklarında 3rd singular çocuğunda çocuklarında 1st plural çocuğumuzda çocuklarımızda 2nd plural çocuğunuzda çocuklarınızda 3rd plural çocuklarında çocuklarında ablative singular plural 1st singular çocuğumdan çocuklarımdan 2nd singular çocuğundan çocuklarından 3rd singular çocuğundan çocuklarından 1st plural çocuğumuzdan çocuklarımızdan 2nd plural çocuğunuzdan çocuklarınızdan 3rd plural çocuklarından çocuklarından genitive singular plural 1st singular çocuğumun çocuklarımın 2nd singular çocuğunun çocuklarının 3rd singular çocuğunun çocuklarının 1st plural çocuğumuzun çocuklarımızın 2nd plural çocuğunuzun çocuklarınızın 3rd plural çocuklarının çocuklarının Predicative forms singular plural 1st singular çocuğum çocuklarım 2nd singular çocuksun çocuklarsın 3rd singular çocuk çocuktur çocuklar çocuklardır 1st plural çocuğuz çocuklarız 2nd plural çocuksunuz çocuklarsınız 3rd plural çocuklar çocuklardır

Derived terms

• çocuk aldırmak
• çocuk asker
• çocuk bahçesi
• çocuk bakmak
• çocuk başına
• çocuk bezi
• çocuk bilimi
• çocuk dili
• çocuk doktoru
• çocuk dünyaya getirmek
• çocuk düşe kalka büyür
• çocuk edebiyatı
• çocuk felci
• çocuk gibi
• çocuk işi
• çocuk kalmak
• çocuk lafı
• çocuk mahkemesi
• çocuk mu avutuyorsun
• çocuk olmak
• çocuk oyuncağı
• çocuk oyunu
• çocuk peydahlamak
• çocuk ruhlu
• çocuk yapmak
• çocuk yazını
• çocuk yetiştirmek
• çocuk yuvası
• çocukçu
• çocukla çocuk, büyükle büyük olmak
• çocuklamak
• çocuklar
• çocuklaşmak
• çocuklu
• çocukluğu tutmak
• çocukluk
• çocukluk etmek
• çocuksu
• çocuksuz
• çocuktan al haberi
• orospu çocuğu