inwisselen

Dutch

Etymology

Compound of in +‎ wisselen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɪnˌʋɪ.sə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: in‧wis‧se‧len

Verb

inwisselen

1. (transitive) to exchange (something) (to turn something in, in exchange for something else) [with voor ‘for’]

Conjugation

Conjugation of inwisselen (weak, separable)
infinitive	inwisselen
past singular	wisselde in
past participle	ingewisseld
infinitive	inwisselen
gerund	inwisselen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	wissel in	wisselde in	inwissel	inwisselde
2nd person sing. (jij)	wisselt in, wissel in2	wisselde in	inwisselt	inwisselde
2nd person sing. (u)	wisselt in	wisselde in	inwisselt	inwisselde
2nd person sing. (gij)	wisselt in	wisselde in	inwisselt	inwisselde
3rd person singular	wisselt in	wisselde in	inwisselt	inwisselde
plural	wisselen in	wisselden in	inwisselen	inwisselden
subjunctive sing.1	wissele in	wisselde in	inwissele	inwisselde
subjunctive plur.1	wisselen in	wisselden in	inwisselen	inwisselden
imperative sing.	wissel in
imperative plur.1	wisselt in
participles	inwisselend	ingewisseld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• inwisselaar
• inwisselbaar
• inwisseling