inwerken

Dutch

Etymology

Compound of in +‎ werken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɪnˌʋɛr.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: in‧wer‧ken

Verb

inwerken

1. (intransitive) to impact, to act [with op ‘on’]
2. (ergative) to familiarise or become familiarised with a new work activity, usually through on-the-job training [with in]

Conjugation

Conjugation of inwerken (weak, separable)
infinitive	inwerken
past singular	werkte in
past participle	ingewerkt
infinitive	inwerken
gerund	inwerken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	werk in	werkte in	inwerk	inwerkte
2nd person sing. (jij)	werkt in, werk in2	werkte in	inwerkt	inwerkte
2nd person sing. (u)	werkt in	werkte in	inwerkt	inwerkte
2nd person sing. (gij)	werkt in	werkte in	inwerkt	inwerkte
3rd person singular	werkt in	werkte in	inwerkt	inwerkte
plural	werken in	werkten in	inwerken	inwerkten
subjunctive sing.1	werke in	werkte in	inwerke	inwerkte
subjunctive plur.1	werken in	werkten in	inwerken	inwerkten
imperative sing.	werk in
imperative plur.1	werkt in
participles	inwerkend	ingewerkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.