invoegen

Dutch

Etymology

From in +‎ voegen. Compare German einfügen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: in‧voe‧gen

Verb

invoegen

1. (transitive) to insert; put in the middle; put in between
2. (intransitive, traffic) to merge one's car into a lane, as when driving onto a highway

   Antonym: uitvoegen

Conjugation

Conjugation of invoegen (weak, separable)
infinitive	invoegen
past singular	voegde in
past participle	ingevoegd
infinitive	invoegen
gerund	invoegen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	voeg in	voegde in	invoeg	invoegde
2nd person sing. (jij)	voegt in, voeg in2	voegde in	invoegt	invoegde
2nd person sing. (u)	voegt in	voegde in	invoegt	invoegde
2nd person sing. (gij)	voegt in	voegde in	invoegt	invoegde
3rd person singular	voegt in	voegde in	invoegt	invoegde
plural	voegen in	voegden in	invoegen	invoegden
subjunctive sing.1	voege in	voegde in	invoege	invoegde
subjunctive plur.1	voegen in	voegden in	invoegen	invoegden
imperative sing.	voeg in
imperative plur.1	voegt in
participles	invoegend	ingevoegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• invoeging
• invoegstrook