intuír

Galician

Etymology

From Latin intuērī (“I look upon; I contemplate”).

Verb

intuír (first-person singular present intúo, first-person singular preterite intuín, past participle intuído)

1. to know intuitively

Conjugation

    Conjugation of intuír (u becomes ú when stressed)

	Singular			Plural
	First-person (eu)	Second-person (ti)	Third-person (el / ela / Vde.)	First-person (nós)	Second-person (vós)	Third-person (eles / elas / Vdes.)
Infinitive
Impersonal	intuír
Personal	intuír	intuíres	intuír	intuírmos	intuírdes	intuíren
Gerund
	intuíndo
Past participle
Masculine	intuído			intuídos
Feminine	intuída			intuídas
Indicative
Present	intúo	intúes	intúe	intuímos	intuídes	intúen
Imperfect	intuía	intuías	intuía	intuïamos	intuïades	intuían
Preterite	intuín	intuíches	intuíu	intuímos	intuístes	intuíron
Pluperfect	intuíra	intuíras	intuíra	intuiramos	intuirades	intuíran
Future	intuirei	intuirás	intuirá	intuiremos	intuiredes	intuirán
Conditional	intuiría	intuirías	intuiría	intuiriamos	intuiriades	intuirían
Subjunctive
Present	intúa	intúas	intúa	intuamos	intuades	intúan
Imperfect	intuíse	intuíses	intuíse	intuísemos	intuísedes	intuísen
Future	intuír	intuíres	intuír	intuírmos	intuírdes	intuíren
Imperative
Affirmative		intúe	intúa	intuamos	intuíde	intúan
Negative (non)		non intúas	non intúa	non intuamos	non intuades	non intúan

Related terms

• intuición
• intuitivo