hrjóta

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈr̥jouːta/

  Rhymes: -ouːta

Etymology 1

From Old Norse hrjóta, related to Old English hrūtan (“snore”), Old High German rūzzan (“snore”). Perhaps related to Ancient Greek κόρυζα (kóruza).

Verb

hrjóta (strong verb, third-person singular past indicative hraut, third-person plural past indicative hrutu, supine hrotið)

1. to snore

Conjugation

hrjóta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hrjóta
supine (sagnbót)		hrotið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hrjótandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hrýt	við hrjótum	present (nútíð)	ég hrjóti	við hrjótum
	þú hrýtur	þið hrjótið		þú hrjótir	þið hrjótið
	hann, hún, það hrýtur	þeir, þær, þau hrjóta		hann, hún, það hrjóti	þeir, þær, þau hrjóti
past (þátíð)	ég hraut	við hrutum	past (þátíð)	ég hryti	við hrytum
	þú hraust	þið hrutuð		þú hrytir	þið hrytuð
	hann, hún, það hraut	þeir, þær, þau hrutu		hann, hún, það hryti	þeir, þær, þau hrytu
imperative (boðháttur)	hrjót (þú)	hrjótið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hrjóttu	hrjótiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Related terms

• hrot
• hrota
• hrytur

Etymology 2

From Old Norse hrjóta, from Proto-Germanic *hreutaną, perhaps related to Middle Low German rūzen. Probably from Proto-Indo-European *kreu-, as hrjóða, hrjósa and hrynja.

Verb

hrjóta (strong verb, third-person singular past indicative hraut, third-person plural past indicative hrutu, supine hrotið)

1. to fly, be hurled (in a passive sense, as e.g. of objects flying around)

Conjugation

hrjóta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hrjóta
supine (sagnbót)		hrotið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hrjótandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hrýt	við hrjótum	present (nútíð)	ég hrjóti	við hrjótum
	þú hrýtur	þið hrjótið		þú hrjótir	þið hrjótið
	hann, hún, það hrýtur	þeir, þær, þau hrjóta		hann, hún, það hrjóti	þeir, þær, þau hrjóti
past (þátíð)	ég hraut	við hrutum	past (þátíð)	ég hryti	við hrytum
	þú hraust	þið hrutuð		þú hrytir	þið hrytuð
	hann, hún, það hraut	þeir, þær, þau hrutu		hann, hún, það hryti	þeir, þær, þau hrytu
imperative (boðháttur)	hrjót (þú)	hrjótið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hrjóttu	hrjótiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hrotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hrotinn	hrotin	hrotið		hrotnir	hrotnar	hrotin
accusative (þolfall)	hrotinn	hrotna	hrotið		hrotna	hrotnar	hrotin
dative (þágufall)	hrotnum	hrotinni	hrotnu		hrotnum	hrotnum	hrotnum
genitive (eignarfall)	hrotins	hrotinnar	hrotins		hrotinna	hrotinna	hrotinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hrotni	hrotna	hrotna		hrotnu	hrotnu	hrotnu
accusative (þolfall)	hrotna	hrotnu	hrotna		hrotnu	hrotnu	hrotnu
dative (þágufall)	hrotna	hrotnu	hrotna		hrotnu	hrotnu	hrotnu
genitive (eignarfall)	hrotna	hrotnu	hrotna		hrotnu	hrotnu	hrotnu

Related terms

• hreyta
• hrot
• hrotna
• hrytja

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hreutaną.

Verb

hrjóta (singular past indicative hraut, plural past indicative hrutu, past participle hrotinn)

1. to fall, fly, be flung

   hraut upp hurðin

   the door was flung open

   eldr hraut ór hlunnunum

   fire sprang from the rollers

   hrjóta spœnirnir upp í móti honum

   the chips flew up into his face

2. to snore

   hann svaf ok hraut sterkliga

   (please add an English translation of this usage example)

Conjugation

Conjugation of hrjóta — active (strong class 2)

infinitive	hrjóta
present participle	hrjótandi
past participle	hrotinn
indicative	present	past
1st-person singular	hrýt	hraut
2nd-person singular	hrýtr	hrauzt
3rd-person singular	hrýtr	hraut
1st-person plural	hrjótum	hrutum
2nd-person plural	hrjótið	hrutuð
3rd-person plural	hrjóta	hrutu
subjunctive	present	past
1st-person singular	hrjóta	hryta
2nd-person singular	hrjótir	hrytir
3rd-person singular	hrjóti	hryti
1st-person plural	hrjótim	hrytim
2nd-person plural	hrjótið	hrytið
3rd-person plural	hrjóti	hryti
imperative	present
2nd-person singular	hrjót
1st-person plural	hrjótum
2nd-person plural	hrjótið

Conjugation of hrjóta — mediopassive (strong class 2)

infinitive	hrjótask
present participle	hrjótandisk
past participle	hrotizk
indicative	present	past
1st-person singular	hrjótumk	hrutumk
2nd-person singular	hrýzk	hrauzk
3rd-person singular	hrýzk	hrauzk
1st-person plural	hrjótumsk	hrutumsk
2nd-person plural	hrjótizk	hrutuzk
3rd-person plural	hrjótask	hrutusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	hrjótumk	hrytumk
2nd-person singular	hrjótisk	hrytisk
3rd-person singular	hrjótisk	hrytisk
1st-person plural	hrjótimsk	hrytimsk
2nd-person plural	hrjótizk	hrytizk
3rd-person plural	hrjótisk	hrytisk
imperative	present
2nd-person singular	hrýzk
1st-person plural	hrjótumsk
2nd-person plural	hrjótizk

References

• hrjóta in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.