hreyfa

Icelandic

Etymology

From Old Norse hreyfa, from Proto-Germanic *hraubijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈr̥eiːva/

  Rhymes: -eiːva

Verb

hreyfa (weak verb, third-person singular past indicative hreyfði, supine hreyft)

1. to move, to shift [with accusative]
2. (reflexive) to stir, to move (oneself), to exercise [with accusative]
3. to bring up, to mention [with dative]

Conjugation

hreyfa – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að hreyfa
supine sagnbót		hreyft
present participle lýsingarháttur nútíðar		hreyfandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hreyfi	hreyfði		hreyfi	hreyfði
	þú	hreyfir	hreyfðir		hreyfir	hreyfðir
	hann, hún, það	hreyfir	hreyfði		hreyfi	hreyfði
plural	við	hreyfum	hreyfðum		hreyfum	hreyfðum
	þið	hreyfið	hreyfðuð		hreyfið	hreyfðuð
	þeir, þær, þau	hreyfa	hreyfðu		hreyfi	hreyfðu
		imperative boðháttur
singular	þú	hreyf (þú), hreyfðu
plural	þið	hreyfið (þið), hreyfiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hreyfast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að hreyfast
supine sagnbót		hreyfst
present participle lýsingarháttur nútíðar		hreyfandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hreyfist	hreyfðist		hreyfist	hreyfðist
	þú	hreyfist	hreyfðist		hreyfist	hreyfðist
	hann, hún, það	hreyfist	hreyfðist		hreyfist	hreyfðist
plural	við	hreyfumst	hreyfðumst		hreyfumst	hreyfðumst
	þið	hreyfist	hreyfðust		hreyfist	hreyfðust
	þeir, þær, þau	hreyfast	hreyfðust		hreyfist	hreyfðust
		imperative boðháttur
singular	þú	hreyfst (þú), hreyfstu
plural	þið	hreyfist (þið), hreyfisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hreyfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hreyfður	hreyfð	hreyft	hreyfðir	hreyfðar	hreyfð
accusative (þolfall)	hreyfðan	hreyfða	hreyft	hreyfða	hreyfðar	hreyfð
dative (þágufall)	hreyfðum	hreyfðri	hreyfðu	hreyfðum	hreyfðum	hreyfðum
genitive (eignarfall)	hreyfðs	hreyfðrar	hreyfðs	hreyfðra	hreyfðra	hreyfðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hreyfði	hreyfða	hreyfða	hreyfðu	hreyfðu	hreyfðu
accusative (þolfall)	hreyfða	hreyfðu	hreyfða	hreyfðu	hreyfðu	hreyfðu
dative (þágufall)	hreyfða	hreyfðu	hreyfða	hreyfðu	hreyfðu	hreyfðu
genitive (eignarfall)	hreyfða	hreyfðu	hreyfða	hreyfðu	hreyfðu	hreyfðu

Synonyms

• (move, stir): bæra, færa, hræra

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hraubijaną.

Verb

hreyfa

1. to move, stir

Descendants

• Faroese: royva
• Icelandic: hreyfa
• Norwegian (nynorsk): røyve

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “hreyfa”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive