hlakka

Icelandic

hlakka (weak verb, third-person singular past indicative hlakkaði, supine hlakkað)

to make the sound of an eagle
used to show excitement, anticipation, or joy at the prospect of something
Ég hlakka til jólanna!
I am excited for Christmas!

This verb is used personally except in the phrase hlakka í where it is impersonal.
The verb hlakka is one of several personal verbs—such as kvíða (“to be anxious”), finna (“to feel, to sense”) and kenna til (“to feel pain”)^[1]—that have come to be used impersonally (possibly since most impersonal Icelandic verbs denote feeling, the senses or some evaluation).^[1] Because of this, using the subject in the accusative or dative instead of in the nominative is a common mistake:
~~Mig hlakkar til veislunnar.~~

~~Mér hlakkar til veislunnar.~~

Ég hlakka til veislunnar.
I look forward to the party.

hlakka — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hlakka
supine (sagnbót)		hlakkað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hlakkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hlakka	við hlökkum	present (nútíð)	ég hlakki	við hlökkum
	þú hlakkar	þið hlakkið		þú hlakkir	þið hlakkið
	hann, hún, það hlakkar	þeir, þær, þau hlakka		hann, hún, það hlakki	þeir, þær, þau hlakki

past (þátíð)	ég hlakkaði	við hlökkuðum	past (þátíð)	ég hlakkaði	við hlökkuðum
	þú hlakkaðir	þið hlökkuðuð		þú hlakkaðir	þið hlökkuðuð
	hann, hún, það hlakkaði	þeir, þær, þau hlökkuðu		hann, hún, það hlakkaði	þeir, þær, þau hlökkuðu

imperative (boðháttur)	hlakka (þú)	hlakkið (þið)
	hlakkaðu	hlakkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.