heyra

Icelandic

heyra (weak verb, third-person singular past indicative heyrði, supine heyrt)

to hear [intransitive or with accusative]
Synonym: nema hljóð

Gekk þér vel að í prófinu? Mér þykir vænt um að heyra það.
Did you do well on your test? I'm glad to hear it.
to listen [intransitive or with accusative]
Synonym: hlusta
- Isaiah 40 (Icelandic, English)
  Heyr, einhver segir: "Kalla þú!" Og ég svara: "Hvað skal ég kalla?" "Allt hold er gras og allur yndisleikur þess sem blóm vallarins. Grasið visnar, blómin fölna, þegar Drottinn andar á þau. Sannlega, mennirnir eru gras. Grasið visnar, blómin fölna, en orð Guðs vors stendur stöðugt eilíflega."
  Hark a voice says, "Cry out." And I said, "What shall I cry?" "All men are like grass, and all their glory is like the flowers of the field. The grass withers and the flowers fall, because the breath of the LORD blows on them. Surely the people are grass. The grass withers and the flowers fall, but the word of our God stands forever."

*heyra* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að heyra
supine sagnbót		heyrt
present participle lýsingarháttur nútíðar		heyrandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	heyri	heyrði	heyri	heyrði
	þú	heyrir	heyrðir	heyrir	heyrðir
	hann, hún, það	heyrir	heyrði	heyri	heyrði
plural	við	heyrum	heyrðum	heyrum	heyrðum
	þið	heyrið	heyrðuð	heyrið	heyrðuð
	þeir, þær, þau	heyra	heyrðu	heyri	heyrðu

		imperative boðháttur
singular	þú	heyr (þú), heyrðu
plural	þið	heyrið (þið), heyriði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*heyrast* – mediopassive voice (*miðmynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að heyrast
supine sagnbót		heyrst
present participle lýsingarháttur nútíðar		heyrandist (rare; see appendix)

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	heyrist	heyrðist	heyrist	heyrðist
	þú	heyrist	heyrðist	heyrist	heyrðist
	hann, hún, það	heyrist	heyrðist	heyrist	heyrðist
plural	við	heyrumst	heyrðumst	heyrumst	heyrðumst
	þið	heyrist	heyrðust	heyrist	heyrðust
	þeir, þær, þau	heyrast	heyrðust	heyrist	heyrðust

		imperative boðháttur
singular	þú	heyrst (þú), heyrstu
plural	þið	heyrist (þið), heyristi¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*heyrður* — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heyrður	heyrð	heyrt	heyrðir	heyrðar	heyrð
accusative (þolfall)	heyrðan	heyrða	heyrt	heyrða	heyrðar	heyrð
dative (þágufall)	heyrðum	heyrðri	heyrðu	heyrðum	heyrðum	heyrðum
genitive (eignarfall)	heyrðs	heyrðrar	heyrðs	heyrðra	heyrðra	heyrðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heyrði	heyrða	heyrða	heyrðu	heyrðu	heyrðu
accusative (þolfall)	heyrða	heyrðu	heyrða	heyrðu	heyrðu	heyrðu
dative (þágufall)	heyrða	heyrðu	heyrða	heyrðu	heyrðu	heyrðu
genitive (eignarfall)	heyrða	heyrðu	heyrða	heyrðu	heyrðu	heyrðu

heyra (singular past indicative heyrði, plural past indicative heyrðu, past participle heyrðr)