grenja

Faroese

Etymology

From Old Norse grenja (“to howl”).

Verb

grenja (third person singular past indicative grenjaði, third person plural past indicative grenjað, supine grenjað)

1. to growl

Conjugation

Conjugation of grenja (group v-30)
infinitive	grenja
supine	grenjað
participle (a6)1	grenjandi	grenjaður
	present	past
first singular	grenji	grenjaði
second singular	grenjar	grenjaði
third singular	grenjar	grenjaði
plural	grenja	grenjaðu
	imperative
singular	grenja!
plural	grenjið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse grenja (“to howl”).

Pronunciation

• IPA^(key): /krɛnja/
• Rhymes: -ɛnja

Verb

grenja (weak verb, third-person singular past indicative grenjaði, supine grenjað)

1. (intransitive) to cry, to cry loudly

   Synonym: skæla

   Farðu að grenja.

   Go cry about it.

2. (intransitive) to scream, to yell

   Synonym: öskra

3. (in the present participle grenjandi) pouring, howling

   Synonyms: öskrandi, lemjandi

   Grenjandi rigning.

   Pouring rain.

Conjugation

grenja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að grenja
supine (sagnbót)		grenjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		grenjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég grenja	við grenjum	present (nútíð)	ég grenji	við grenjum
	þú grenjar	þið grenjið		þú grenjir	þið grenjið
	hann, hún, það grenjar	þeir, þær, þau grenja		hann, hún, það grenji	þeir, þær, þau grenji
past (þátíð)	ég grenjaði	við grenjuðum	past (þátíð)	ég grenjaði	við grenjuðum
	þú grenjaðir	þið grenjuðuð		þú grenjaðir	þið grenjuðuð
	hann, hún, það grenjaði	þeir, þær, þau grenjuðu		hann, hún, það grenjaði	þeir, þær, þau grenjuðu
imperative (boðháttur)	grenja (þú)	grenjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	grenjaðu	grenjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

See also

• mígandi rigning, rigna eldi og brennisteini (“to rain cats and dogs”)
• vælubíllinn