gooien
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From Middle Dutch goyen, further etymology debated. Possibly from an ancestor of gauw (“quickly, soon”), although other origins have been suggested.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]gooien
- to throw
Conjugation
[edit]| Conjugation of gooien (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | gooien | |||
| past singular | gooide | |||
| past participle | gegooid | |||
| infinitive | gooien | |||
| gerund | gooien n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | gooi | gooide | ||
| 2nd person sing. (jij) | gooit, gooi2 | gooide | ||
| 2nd person sing. (u) | gooit | gooide | ||
| 2nd person sing. (gij) | gooit | gooide | ||
| 3rd person singular | gooit | gooide | ||
| plural | gooien | gooiden | ||
| subjunctive sing.1 | gooie | gooide | ||
| subjunctive plur.1 | gooien | gooiden | ||
| imperative sing. | gooi | |||
| imperative plur.1 | gooit | |||
| participles | gooiend | gegooid | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Synonyms
[edit]Derived terms
[edit]- aangooien
- achternagooien
- achterovergooien
- achteruitgooien
- afgooien
- begooien
- bijeengooien
- bijgooien
- binnengooien
- buitengooien
- dichtgooien
- doodgooien
- dooreengooien
- doorgooien
- dwarsgooien
- ingooien
- kapotgooien
- langsgooien
- leeggooien
- losgooien
- meegooien
- misgooien
- nagooien
- nedergooien
- neergooien
- omgooien
- omhooggooien
- omlaaggooien
- omvergooien
- ondereengooien
- ondergooien
- opeengooien
- opengooien
- opgooien
- opzijgooien
- over de schutting gooien
- overgooien
- overhoopgooien
- platgooien
- rechtgooien
- rondgooien
- samengooien
- stukgooien
- teruggooien
- toegooien
- uiteengooien
- uitgooien
- verdergooien
- vergooien
- volgooien
- voorgooien
- voorovergooien
- voortgooien
- vooruitgooien
- vrijgooien
- weggooien