geraken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch geraken. Equivalent to ge- +‎ raken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈraːkə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

geraken

1. (transitive) to reach, to attain
2. (intransitive) to end up
3. (transitive, obsolete) to touch
4. (transitive, obsolete) to hit, to strike (a target)

Conjugation

Conjugation of geraken (weak, prefixed)
infinitive	geraken
past singular	geraakte
past participle	geraakt
infinitive	geraken
gerund	geraken n
	present tense	past tense
1st person singular	geraak	geraakte
2nd person sing. (jij)	geraakt, geraak2	geraakte
2nd person sing. (u)	geraakt	geraakte
2nd person sing. (gij)	geraakt	geraakte
3rd person singular	geraakt	geraakte
plural	geraken	geraakten
subjunctive sing.1	gerake	geraakte
subjunctive plur.1	geraken	geraakten
imperative sing.	geraak
imperative plur.1	geraakt
participles	gerakend	geraakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.