gelijkrichten

Dutch

Etymology

From gelijk (“equal”) +‎ richten (“to aim, to direct”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈlɛi̯krɪxtə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

gelijkrichten

1. (transitive, electricity) to rectify

Conjugation

Conjugation of gelijkrichten (weak, separable)
infinitive	gelijkrichten
past singular	richtte gelijk
past participle	gelijkgericht
infinitive	gelijkrichten
gerund	gelijkrichten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	richt gelijk	richtte gelijk	gelijkricht	gelijkrichtte
2nd person sing. (jij)	richt gelijk	richtte gelijk	gelijkricht	gelijkrichtte
2nd person sing. (u)	richt gelijk	richtte gelijk	gelijkricht	gelijkrichtte
2nd person sing. (gij)	richt gelijk	richtte gelijk	gelijkricht	gelijkrichtte
3rd person singular	richt gelijk	richtte gelijk	gelijkricht	gelijkrichtte
plural	richten gelijk	richtten gelijk	gelijkrichten	gelijkrichtten
subjunctive sing.1	richte gelijk	richtte gelijk	gelijkrichte	gelijkrichtte
subjunctive plur.1	richten gelijk	richtten gelijk	gelijkrichten	gelijkrichtten
imperative sing.	richt gelijk
imperative plur.1	richt gelijk
participles	gelijkrichtend	gelijkgericht
1) Archaic.

Derived terms

• gelijkrichter