głowina

See also: głowiną

Polish

Etymology

From głowa +‎ -ina. First attested in 1688.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡwɔˈvi.na/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ɡɫɔˈvi.na/

• Rhymes: -ina
• Syllabification: gło‧wi‧na

Noun

głowina f

1. (endearing) head, noggin (part of the body of an animal or human which contains the brain, mouth and main sense organs)

   Synonyms: arbuz, bania, baniak, baśka, dynia, dyńka, głowa, główka, łeb, łepetyna, pała, (literary) skroń, makówka

Declension

Declension of głowina

	singular	plural
nominative	głowina	głowiny
genitive	głowiny	głowin
dative	głowinie	głowinom
accusative	głowinę	głowiny
instrumental	głowiną	głowinami
locative	głowinie	głowinach
vocative	głowino	głowiny

Further reading

• głowina in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “głowina”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “głowina”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “głowina”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 848
• głowina in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego