finnast

Icelandic

Etymology

From finna (“to find”) +‎ -st.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfɪnːast/

Verb

finnast

1. to feel, to find, to think

   Finnst þér fótbolti skemmtilegur?Do you find football fun?

   (please add an English translation of this usage example)

Conjugation

finnast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að finnast
supine (sagnbót)		fundist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		finnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég finnst	við finnumst	present (nútíð)	ég finnist	við finnumst
	þú finnst	þið finnist		þú finnist	þið finnist
	hann, hún, það finnst	þeir, þær, þau finnast		hann, hún, það finnist	þeir, þær, þau finnist
past (þátíð)	ég fannst	við fundumst	past (þátíð)	ég fyndist	við fyndumst
	þú fannst	þið fundust		þú fyndist	þið fyndust
	hann, hún, það fannst	þeir, þær, þau fundust		hann, hún, það fyndist	þeir, þær, þau fyndust
imperative (boðháttur)	finnst (þú)	finnist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	finnstu	finnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Old Norse finnast.

Pronunciation

• IPA^(key): /²fɪnːɑst/

Verb

finnast (present tense finst, past tense fanst, past participle funnest)

1. exist, be

   Det finst mange ulike språk i verda.

   There are many different languages in the world.

2. be found
3. be at all

   Det finst ikkje fint.

   It is not pretty at all.

References

• “finnast” in The Nynorsk Dictionary.