erja

See also: Erja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛrja/
• Rhymes: -ɛrja

Verb

erja (weak verb, third-person singular past indicative erjaði, supine erjað)

1. to plough, to till

   Synonym: plægja

Conjugation

erja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að erja
supine sagnbót		erjað
present participle lýsingarháttur nútíðar		erjandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	erja	erjaði		erji	erjaði
	þú	erjar	erjaðir		erjir	erjaðir
	hann, hún, það	erjar	erjaði		erji	erjaði
plural	við	erjum	erjuðum		erjum	erjuðum
	þið	erjið	erjuðuð		erjið	erjuðuð
	þeir, þær, þau	erja	erjuðu		erji	erjuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	erja (þú), erjaðu
plural	þið	erjið (þið), erjiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

erjast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að erjast
supine sagnbót		erjast
present participle lýsingarháttur nútíðar		erjandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	erjast	erjaðist		erjist	erjaðist
	þú	erjast	erjaðist		erjist	erjaðist
	hann, hún, það	erjast	erjaðist		erjist	erjaðist
plural	við	erjumst	erjuðumst		erjumst	erjuðumst
	þið	erjist	erjuðust		erjist	erjuðust
	þeir, þær, þau	erjast	erjuðust		erjist	erjuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	erjast (þú), erjastu
plural	þið	erjist (þið), erjisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

erjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	erjaður	erjuð	erjað	erjaðir	erjaðar	erjuð
accusative (þolfall)	erjaðan	erjaða	erjað	erjaða	erjaðar	erjuð
dative (þágufall)	erjuðum	erjaðri	erjuðu	erjuðum	erjuðum	erjuðum
genitive (eignarfall)	erjaðs	erjaðrar	erjaðs	erjaðra	erjaðra	erjaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	erjaði	erjaða	erjaða	erjuðu	erjuðu	erjuðu
accusative (þolfall)	erjaða	erjuðu	erjaða	erjuðu	erjuðu	erjuðu
dative (þágufall)	erjaða	erjuðu	erjaða	erjuðu	erjuðu	erjuðu
genitive (eignarfall)	erjaða	erjuðu	erjaða	erjuðu	erjuðu	erjuðu

Related terms

• arður (“plough; profit”)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *arjaną (“to plough”), from Proto-Indo-European *h₂éryeti, with the root *h₂erh₃- (“to plough”). At the Proto-Germanic stage, it had a strong conjugation.

Verb

erja

1. to plough
   • Anonymous stanza cited in c. 1250, Óláfr ‘White Skald’ Þórðarson, Third Grammatical Treatise

     Sás af Íslandi · arði barði

     He who ploughed [the sea] with the prow away from Iceland

2. to scratch, scrape

Declension

Conjugation of erja — active (weak class 1)

infinitive	erja
present participle	erjandi
past participle	arðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	er	arða		erja	erða
2nd person singular	err	arðir		erir	erðir
3rd person singular	err	arði		eri	erði
1st person plural	erjum	ǫrðum		erim	erðim
2nd person plural	erið	ǫrðuð		erið	erðið
3rd person plural	erja	ǫrðu		eri	erði
imperative	present
2nd person singular	er
1st person plural	erjum
2nd person plural	erið

Conjugation of erja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	erjask
present participle	erjandisk
past participle	arzk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	erjumk	ǫrðumk		erjumk	erðumk
2nd person singular	ersk	arðisk		erisk	erðisk
3rd person singular	ersk	arðisk		erisk	erðisk
1st person plural	erjumsk	ǫrðumsk		erimsk	erðimsk
2nd person plural	erizk	ǫrðuzk		erizk	erðizk
3rd person plural	erjask	ǫrðusk		erisk	erðisk
imperative	present
2nd person singular	ersk
1st person plural	erjumsk
2nd person plural	erizk

Related terms

• arðr m

Descendants

• Icelandic: erja
• Old Swedish: æria
  • Swedish: ärja

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “erja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive