entameren

Dutch

Etymology

Borrowed from French entamer.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɛn.taːˈmeː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: en‧ta‧me‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

entameren

1. (transitive, formal) to initiate, start

Conjugation

Conjugation of entameren (weak)
infinitive	entameren
past singular	entameerde
past participle	geëntameerd
infinitive	entameren
gerund	entameren n
	present tense	past tense
1st person singular	entameer	entameerde
2nd person sing. (jij)	entameert, entameer2	entameerde
2nd person sing. (u)	entameert	entameerde
2nd person sing. (gij)	entameert	entameerde
3rd person singular	entameert	entameerde
plural	entameren	entameerden
subjunctive sing.1	entamere	entameerde
subjunctive plur.1	entameren	entameerden
imperative sing.	entameer
imperative plur.1	entameert
participles	entamerend	geëntameerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• entamering

 

References

• van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “entameren”, in Etymologiebank, Meertens Institute