dziwić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *divìti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑi.vit͡ɕ/

• Audio 1; “dziwić”:

  (file)

• Audio 2; “dziwić się”:

  (file)

• Rhymes: -ivit͡ɕ
• Syllabification: dzi‧wić

Verb

dziwić impf (perfective zdziwić or zadziwić)

1. (transitive) to surprise, to astonish

   Synonym: zdumiewać

2. (reflexive with się) to marvel, to be astonished [with dative ‘at something’]

   Synonyms: dziwować się, zdumiewać się

Conjugation

Conjugation of dziwić impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dziwić
present tense	1st	dziwię			dziwimy
	2nd	dziwisz			dziwicie
	3rd	dziwi			dziwią
	impersonal	dziwi się
past tense	1st	dziwiłem, -(e)m dziwił	dziwiłam, -(e)m dziwiła	dziwiłom, -(e)m dziwiło	dziwiliśmy, -(e)śmy dziwili	dziwiłyśmy, -(e)śmy dziwiły
	2nd	dziwiłeś, -(e)ś dziwił	dziwiłaś, -(e)ś dziwiła	dziwiłoś, -(e)ś dziwiło	dziwiliście, -(e)ście dziwili	dziwiłyście, -(e)ście dziwiły
	3rd	dziwił	dziwiła	dziwiło	dziwili	dziwiły
	impersonal	dziwiono
future tense	1st	będę dziwił, będę dziwić	będę dziwiła, będę dziwić	będę dziwiło, będę dziwić	będziemy dziwili, będziemy dziwić	będziemy dziwiły, będziemy dziwić
	2nd	będziesz dziwił, będziesz dziwić	będziesz dziwiła, będziesz dziwić	będziesz dziwiło, będziesz dziwić	będziecie dziwili, będziecie dziwić	będziecie dziwiły, będziecie dziwić
	3rd	będzie dziwił, będzie dziwić	będzie dziwiła, będzie dziwić	będzie dziwiło, będzie dziwić	będą dziwili, będą dziwić	będą dziwiły, będą dziwić
	impersonal	będzie dziwić się
conditional	1st	dziwiłbym, bym dziwił	dziwiłabym, bym dziwiła	dziwiłobym, bym dziwiło	dziwilibyśmy, byśmy dziwili	dziwiłybyśmy, byśmy dziwiły
	2nd	dziwiłbyś, byś dziwił	dziwiłabyś, byś dziwiła	dziwiłobyś, byś dziwiło	dziwilibyście, byście dziwili	dziwiłybyście, byście dziwiły
	3rd	dziwiłby, by dziwił	dziwiłaby, by dziwiła	dziwiłoby, by dziwiło	dziwiliby, by dziwili	dziwiłyby, by dziwiły
	impersonal	dziwiono by
imperative	1st	niech dziwię			dziwmy
	2nd	dziw			dziwcie
	3rd	niech dziwi			niech dziwią
active adjectival participle		dziwiący	dziwiąca	dziwiące	dziwiący	dziwiące
passive adjectival participle		dziwiony	dziwiona	dziwione	dziwieni	dziwione
contemporary adverbial participle		dziwiąc
verbal noun		dziwienie

Derived terms

nouns

• dziwiciel
• podziw
• zdziwienie

 

verbs

• nadziwić pf
• oddziwić pf
• podziwiać impf, podziwić pf
• wydziwiać impf, wydziwić pf
• zadziwiać impf, zadziwić pf
• zdziwiać impf, zdziwić pf

 

Related terms

adjectives

• dziwaczny
• dziwny

 

nouns

• dziw
• dziwadło
• dziwak
• dziwo

 

verbs

• dziwaczeć impf
• dziwaczyć impf

 

Further reading

• dziwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziwić in Polish dictionaries at PWN
• Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “dziwić się”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), →ISBN