zdziwić

Polish

Etymology

From z- +‎ dziwić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzd͡ʑi.vit͡ɕ/

• Audio 1; “zdziwić”:

  (file)

• Audio 2; “zdziwić się”:

  (file)

• Rhymes: -ivit͡ɕ
• Syllabification: zdzi‧wić

Verb

zdziwić pf (imperfective dziwić)

1. (transitive) to surprise, to astonish
2. (reflexive with się) to be surprised, to be astonished

Conjugation

Conjugation of zdziwić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zdziwić
future tense	1st	zdziwię			zdziwimy
	2nd	zdziwisz			zdziwicie
	3rd	zdziwi			zdziwią
	impersonal	zdziwi się
past tense	1st	zdziwiłem, -(e)m zdziwił	zdziwiłam, -(e)m zdziwiła	zdziwiłom, -(e)m zdziwiło	zdziwiliśmy, -(e)śmy zdziwili	zdziwiłyśmy, -(e)śmy zdziwiły
	2nd	zdziwiłeś, -(e)ś zdziwił	zdziwiłaś, -(e)ś zdziwiła	zdziwiłoś, -(e)ś zdziwiło	zdziwiliście, -(e)ście zdziwili	zdziwiłyście, -(e)ście zdziwiły
	3rd	zdziwił	zdziwiła	zdziwiło	zdziwili	zdziwiły
	impersonal	zdziwiono
conditional	1st	zdziwiłbym, bym zdziwił	zdziwiłabym, bym zdziwiła	zdziwiłobym, bym zdziwiło	zdziwilibyśmy, byśmy zdziwili	zdziwiłybyśmy, byśmy zdziwiły
	2nd	zdziwiłbyś, byś zdziwił	zdziwiłabyś, byś zdziwiła	zdziwiłobyś, byś zdziwiło	zdziwilibyście, byście zdziwili	zdziwiłybyście, byście zdziwiły
	3rd	zdziwiłby, by zdziwił	zdziwiłaby, by zdziwiła	zdziwiłoby, by zdziwiło	zdziwiliby, by zdziwili	zdziwiłyby, by zdziwiły
	impersonal	zdziwiono by
imperative	1st	niech zdziwię			zdziwmy
	2nd	zdziw			zdziwcie
	3rd	niech zdziwi			niech zdziwią
passive adjectival participle		zdziwiony	zdziwiona	zdziwione	zdziwieni	zdziwione
anterior adverbial participle		zdziwiwszy
verbal noun		zdziwienie

Further reading

• zdziwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zdziwić in Polish dictionaries at PWN