dziejopisarz

Polish

Etymology

Etymology tree

Proto-Indo-European *dʰeh₁-

Proto-Indo-European *dʰéh₁t

Proto-Balto-Slavic *dḗˀtei

Proto-Slavic *děti

Old Polish dziać

Polish dziać

Polish dzieje

Proto-Slavic *-o-

Old Polish -o-

Polish -o-

Proto-Indo-European *peyḱ-der.

Proto-Slavic *pьsati

Old Polish pisać

Polish pisać

Polish dziejopis

Latin -ariusbor.

Proto-Germanic *-ārijaz

Gothic -𐌰𐍂𐌴𐌹𐍃 (-areis)bor.

Proto-Slavic *-ařь

Old Polish -arz

Polish -arz

Polish dziejopisarz

From dziejopis +‎ -arz.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑɛ.jɔˈpi.saʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -isaʂ
• Syllabification: dzie‧jo‧pi‧sarz

Noun

dziejopisarz m pers

1. (archaic) chronicler (one who writes a chronicle)

   Synonyms: dziejopis, dziejopisca, kronikarz

Declension

Declension of dziejopisarz

	singular	plural
nominative	dziejopisarz	dziejopisarze
genitive	dziejopisarza	dziejopisarzy / dziejopisarzów
dative	dziejopisarzowi	dziejopisarzom
accusative	dziejopisarza	dziejopisarzy / dziejopisarzów
instrumental	dziejopisarzem	dziejopisarzami
locative	dziejopisarzu	dziejopisarzach
vocative	dziejopisarzu	dziejopisarze

Further reading

• dziejopisarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziejopisarz in Polish dictionaries at PWN