dziczek

See also: Dziczek

Polish

Etymology

From dzik +‎ -ek.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑi.t͡ʂɛk/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɛk
• Syllabification: dzi‧czek
• Homophone: Dziczek

Noun

dziczek m animal

1. diminutive of dzik; young wild boar

Declension

Declension of dziczek

	singular	plural
nominative	dziczek	dziczki
genitive	dziczka	dziczków
dative	dziczkowi	dziczkom
accusative	dziczka	dziczki
instrumental	dziczkiem	dziczkami
locative	dziczku	dziczkach
vocative	dziczku	dziczki

Noun

dziczek m pers

1. (dated) diminutive of dzik; unmannerly, uncivilized, or antisocial person

Declension

Declension of dziczek

	singular	plural
nominative	dziczek	dziczki
genitive	dziczka	dziczków
dative	dziczkowi	dziczkom
accusative	dziczka	dziczków
instrumental	dziczkiem	dziczkami
locative	dziczku	dziczkach
vocative	dziczku	dziczki

Noun

dziczek

1. genitive plural of dziczka

Further reading

• dziczek in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziczek in Polish dictionaries at PWN