doorvoeren

Dutch

Etymology

From door +‎ voeren, calque of German durchführen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌvuːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧voe‧ren

Verb

doorvoeren

1. (transitive) to consistently apply
2. (transitive) to carry out, to implement
3. (transitive) to carry or transport further, to continue to transport
4. (transitive) to import in order to reexport

Usage notes

The sense “to carry out, to implement” has met strong disapproval from purists in the mid-twentieth century as a Germanism, but is not commonly proscribed anymore.

Conjugation

Conjugation of doorvoeren (weak, separable)
infinitive	doorvoeren
past singular	voerde door
past participle	doorgevoerd
infinitive	doorvoeren
gerund	doorvoeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	voer door	voerde door	doorvoer	doorvoerde
2nd person sing. (jij)	voert door, voer door2	voerde door	doorvoert	doorvoerde
2nd person sing. (u)	voert door	voerde door	doorvoert	doorvoerde
2nd person sing. (gij)	voert door	voerde door	doorvoert	doorvoerde
3rd person singular	voert door	voerde door	doorvoert	doorvoerde
plural	voeren door	voerden door	doorvoeren	doorvoerden
subjunctive sing.1	voere door	voerde door	doorvoere	doorvoerde
subjunctive plur.1	voeren door	voerden door	doorvoeren	doorvoerden
imperative sing.	voer door
imperative plur.1	voert door
participles	doorvoerend	doorgevoerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• doorvoer
• doorvoerland

Anagrams

• voeren door