doorsturen

Dutch

Etymology

From door +‎ sturen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌstyːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧stu‧ren

Verb

doorsturen

1. (transitive) to send onwards, to forward

Conjugation

Conjugation of doorsturen (weak, separable)
infinitive	doorsturen
past singular	stuurde door
past participle	doorgestuurd
infinitive	doorsturen
gerund	doorsturen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stuur door	stuurde door	doorstuur	doorstuurde
2nd person sing. (jij)	stuurt door, stuur door2	stuurde door	doorstuurt	doorstuurde
2nd person sing. (u)	stuurt door	stuurde door	doorstuurt	doorstuurde
2nd person sing. (gij)	stuurt door	stuurde door	doorstuurt	doorstuurde
3rd person singular	stuurt door	stuurde door	doorstuurt	doorstuurde
plural	sturen door	stuurden door	doorsturen	doorstuurden
subjunctive sing.1	sture door	stuurde door	doorsture	doorstuurde
subjunctive plur.1	sturen door	stuurden door	doorsturen	doorstuurden
imperative sing.	stuur door
imperative plur.1	stuurt door
participles	doorsturend	doorgestuurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• forwarden

Anagrams

• sturen door