doorstaan

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /doːrˈstaːn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧staan
• Rhymes: -aːn

Etymology 1

From door- +‎ staan.

Verb

doorstaan

1. (transitive) to endure, to weather, to withstand

   Veel van de dichtkunst van de oude Grieken heeft de tand des tijds doorstaan.

   Much of the poetry of the ancient Greeks has withstood the test of time.

Conjugation

Conjugation of doorstaan (strong class 6, irregular, prefixed)
infinitive	doorstaan
past singular	doorstond
past participle	doorstaan
infinitive	doorstaan
gerund	doorstaan n
	present tense	past tense
1st person singular	doorsta	doorstond
2nd person sing. (jij)	doorstaat, doorsta2	doorstond
2nd person sing. (u)	doorstaat	doorstond
2nd person sing. (gij)	doorstaat	doorstondt
3rd person singular	doorstaat	doorstond
plural	doorstaan	doorstonden
subjunctive sing.1	doorsta	doorstonde
subjunctive plur.1	doorstaan	doorstonden
imperative sing.	doorsta
imperative plur.1	doorstaat
participles	doorstaand	doorstaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

doorstaan

1. past participle of doorstaan

Declension

Declension of doorstaan
uninflected	doorstaan
inflected	doorstane
		positive
predicative/adverbial		doorstaan
indefinite	m./f. sing.	doorstane
	n. sing.	doorstaan
	plural	doorstane
definite		doorstane
partitive		doorstaans