doorslaan

Dutch

Etymology

From door +‎ slaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌslaːn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧slaan

Verb

doorslaan

1. (transitive) to puncture with a blow
2. (intransitive) to exceed a threshold
   1. (of electrical appliances) to burn out, to blow out
   2. (figuratively) to go too far

      Ik snap dat veiligheid belangrijk is, maar je kan ook doorslaan.

      I understand that safety is important, but you can go too far.

3. (intransitive, Bargoens) to confess

   Synonym: bekennen

Conjugation

Conjugation of doorslaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	doorslaan
past singular	sloeg door
past participle	doorgeslagen
infinitive	doorslaan
gerund	doorslaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sla door	sloeg door	doorsla	doorsloeg
2nd person sing. (jij)	slaat door, sla door2	sloeg door	doorslaat	doorsloeg
2nd person sing. (u)	slaat door	sloeg door	doorslaat	doorsloeg
2nd person sing. (gij)	slaat door	sloegt door	doorslaat	doorsloegt
3rd person singular	slaat door	sloeg door	doorslaat	doorsloeg
plural	slaan door	sloegen door	doorslaan	doorsloegen
subjunctive sing.1	sla door	sloege door	doorsla	doorsloege
subjunctive plur.1	slaan door	sloegen door	doorslaan	doorsloegen
imperative sing.	sla door
imperative plur.1	slaat door
participles	doorslaand	doorgeslagen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• doorslag

References

• van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “doorslaan”, in Etymologiebank, Meertens Institute