doorlaten

Dutch

Etymology

From door +‎ laten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌlaːtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧la‧ten

Verb

doorlaten

1. (transitive) to let through, to allow to pass

Conjugation

Conjugation of doorlaten (strong class 7, separable)
infinitive	doorlaten
past singular	liet door
past participle	doorgelaten
infinitive	doorlaten
gerund	doorlaten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	laat door	liet door	doorlaat	doorliet
2nd person sing. (jij)	laat door	liet door	doorlaat	doorliet
2nd person sing. (u)	laat door	liet door	doorlaat	doorliet
2nd person sing. (gij)	laat door	liet door	doorlaat	doorliet
3rd person singular	laat door	liet door	doorlaat	doorliet
plural	laten door	lieten door	doorlaten	doorlieten
subjunctive sing.1	late door	liete door	doorlate	doorliete
subjunctive plur.1	laten door	lieten door	doorlaten	doorlieten
imperative sing.	laat door
imperative plur.1	laat door
participles	doorlatend	doorgelaten
1) Archaic.

Derived terms

• doorlaatbaar
• doorlaatpost
• doorlating

Anagrams

• laten door