doorkijken

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌkɛi̯.kə(n)/
• Hyphenation: door‧kij‧ken

Etymology 1

Compound of door +‎ kijken.

Verb

doorkijken

1. (intransitive) to continue watching
2. (transitive) to skim, to briefly or hastily look at
3. (intransitive) to watch through, to see through

Conjugation

Conjugation of doorkijken (strong class 1, separable)
infinitive	doorkijken
past singular	keek door
past participle	doorgekeken
infinitive	doorkijken
gerund	doorkijken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kijk door	keek door	doorkijk	doorkeek
2nd person sing. (jij)	kijkt door, kijk door2	keek door	doorkijkt	doorkeek
2nd person sing. (u)	kijkt door	keek door	doorkijkt	doorkeek
2nd person sing. (gij)	kijkt door	keekt door	doorkijkt	doorkeekt
3rd person singular	kijkt door	keek door	doorkijkt	doorkeek
plural	kijken door	keken door	doorkijken	doorkeken
subjunctive sing.1	kijke door	keke door	doorkijke	doorkeke
subjunctive plur.1	kijken door	keken door	doorkijken	doorkeken
imperative sing.	kijk door
imperative plur.1	kijkt door
participles	doorkijkend	doorgekeken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• doorkijk

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

doorkijken

1. plural of doorkijk