dogonić

Polish

Etymology

From do- +‎ gonić.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈɡɔ.ɲit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
• Syllabification: do‧go‧nić

Verb

dogonić pf (imperfective doganiać)

1. (transitive) to catch up with, to catch

   Synonyms: dognać, doścignąć, dopędzić, zrównać się z, dopaść

2. (reflexive with się) to catch up with each other

Conjugation

Conjugation of dogonić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dogonić
future tense	1st	dogonię			dogonimy
	2nd	dogonisz			dogonicie
	3rd	dogoni			dogonią
	impersonal	dogoni się
past tense	1st	dogoniłem, -(e)m dogonił	dogoniłam, -(e)m dogoniła	dogoniłom, -(e)m dogoniło	dogoniliśmy, -(e)śmy dogonili	dogoniłyśmy, -(e)śmy dogoniły
	2nd	dogoniłeś, -(e)ś dogonił	dogoniłaś, -(e)ś dogoniła	dogoniłoś, -(e)ś dogoniło	dogoniliście, -(e)ście dogonili	dogoniłyście, -(e)ście dogoniły
	3rd	dogonił	dogoniła	dogoniło	dogonili	dogoniły
	impersonal	dogoniono
conditional	1st	dogoniłbym, bym dogonił	dogoniłabym, bym dogoniła	dogoniłobym, bym dogoniło	dogonilibyśmy, byśmy dogonili	dogoniłybyśmy, byśmy dogoniły
	2nd	dogoniłbyś, byś dogonił	dogoniłabyś, byś dogoniła	dogoniłobyś, byś dogoniło	dogonilibyście, byście dogonili	dogoniłybyście, byście dogoniły
	3rd	dogoniłby, by dogonił	dogoniłaby, by dogoniła	dogoniłoby, by dogoniło	dogoniliby, by dogonili	dogoniłyby, by dogoniły
	impersonal	dogoniono by
imperative	1st	niech dogonię			dogońmy
	2nd	dogoń			dogońcie
	3rd	niech dogoni			niech dogonią
passive adjectival participle		dogoniony	dogoniona	dogonione	dogonieni	dogonione
anterior adverbial participle		dogoniwszy
verbal noun		dogonienie

Further reading

• dogonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dogonić in Polish dictionaries at PWN