dichthouden

Dutch

Etymology

From dicht +‎ houden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɪxtˌɦɑu̯də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dicht‧hou‧den

Verb

dichthouden

1. to keep shut

Conjugation

Conjugation of dichthouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive	dichthouden
past singular	hield dicht
past participle	dichtgehouden
infinitive	dichthouden
gerund	dichthouden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hou dicht, houd dicht	hield dicht	dichthou, dichthoud	dichthield
2nd person sing. (jij)	houdt dicht, hou dicht2, houd dicht2	hield dicht	dichthoudt	dichthield
2nd person sing. (u)	houdt dicht	hield dicht	dichthoudt	dichthield
2nd person sing. (gij)	houdt dicht	hieldt dicht	dichthoudt	dichthieldt
3rd person singular	houdt dicht	hield dicht	dichthoudt	dichthield
plural	houden dicht	hielden dicht	dichthouden	dichthielden
subjunctive sing.1	houde dicht	hielde dicht	dichthoude	dichthielde
subjunctive plur.1	houden dicht	hielden dicht	dichthouden	dichthielden
imperative sing.	hou dicht, houd dicht
imperative plur.1	houdt dicht
participles	dichthoudend	dichtgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• houden dicht