detineren

Dutch

Etymology

Borrowed from Latin dētineō.

Pronunciation

• IPA^(key): /deːtiˈneːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: de‧ti‧ne‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

detineren

1. (transitive) to detain

Conjugation

Conjugation of detineren (weak)
infinitive	detineren
past singular	detineerde
past participle	gedetineerd
infinitive	detineren
gerund	detineren n
	present tense	past tense
1st person singular	detineer	detineerde
2nd person sing. (jij)	detineert, detineer2	detineerde
2nd person sing. (u)	detineert	detineerde
2nd person sing. (gij)	detineert	detineerde
3rd person singular	detineert	detineerde
plural	detineren	detineerden
subjunctive sing.1	detinere	detineerde
subjunctive plur.1	detineren	detineerden
imperative sing.	detineer
imperative plur.1	detineert
participles	detinerend	gedetineerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• detentie