czwarzyć
Jump to navigation
Jump to search
Polish
[edit]Etymology
[edit]Uncertain. First attested in the 17th century.[1]
- Bańkowski proposes a clipping of unattested koczwarzyć, from koczwara.[2]
- Falowski proposes it is inherited from Proto-Slavic *čvariti, with further uncertain etymology, tying it to *kvariti, *skvariti, *skverti, *skvьrna, which would make the world ultimately of onomatopoeic origin.[3]
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]czwarzyć impf
- (intransitive or reflexive with się, regional, colloquial) to pretend
Conjugation
[edit]References
[edit]- ^ Grzegorz Knapski (1644) “czwarzyć”, in Thesavri Polonolatinograeci Gregorii Cnapii (in Polish), Cracoviae: Sumptu & Typis Francisci Caesarij
- ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “czwarzyć”, in Etymologiczny słownik języka polskiego (in Polish)
- ^ Adam Fałowski (2022) “czwarzyć”, in Słownik etymologiczny polszczyzny potocznej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, →ISBN
Further reading
[edit]- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “czwarzyć”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “czwarzyć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “czwarzyć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 407