buntowniczy

Polish

Etymology

From buntownik +‎ -y.

Pronunciation

• IPA^(key): /bun.tɔvˈɲi.t͡ʂɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɘ
• Syllabification: bun‧tow‧ni‧czy

Adjective

buntowniczy (comparative bardziej buntowniczy, superlative najbardziej buntowniczy, derived adverb buntowniczo)

1. rebellious

Declension

Declension of buntowniczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	buntowniczy		buntownicza	buntownicze	buntowniczy	buntownicze
genitive	buntowniczego		buntowniczej	buntowniczego	buntowniczych
dative	buntowniczemu		buntowniczej	buntowniczemu	buntowniczym
accusative	buntowniczego	buntowniczy	buntowniczą	buntownicze	buntowniczych	buntownicze
instrumental	buntowniczym		buntowniczą	buntowniczym	buntowniczymi
locative	buntowniczym		buntowniczej	buntowniczym	buntowniczych

Derived terms

noun

• buntowniczość

Related terms

nouns

• buncik
• bunt
• buntowniczka
• buntownik

verbs

• buntować
• zbuntować

Further reading

• buntowniczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• buntowniczy in Polish dictionaries at PWN