buntowniczość

Polish

Etymology

From buntowniczy +‎ -ość.

Pronunciation

• IPA^(key): /bun.tɔvˈɲi.t͡ʂɔɕt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɔɕt͡ɕ
• Syllabification: bun‧tow‧ni‧czość

Noun

buntowniczość f

1. rebelliousness

Declension

Declension of buntowniczość

	singular
nominative	buntowniczość
genitive	buntowniczości
dative	buntowniczości
accusative	buntowniczość
instrumental	buntowniczością
locative	buntowniczości
vocative	buntowniczości

Related terms

adjective

• buntowniczy

 

adverb

• buntowniczo

 

nouns

• buncik
• bunt
• buntowniczka
• buntownik

 

verbs

• buntować
• zbuntować

 

Further reading

• buntowniczość in Polish dictionaries at PWN