bovenhalen

Dutch

Etymology

From boven +‎ halen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈboːvə(n)ˌɦaːlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bo‧ven‧ha‧len

Verb

bovenhalen

1. (transitive) to unearth, to haul up

Conjugation

Conjugation of bovenhalen (weak, separable)
infinitive	bovenhalen
past singular	haalde boven
past participle	bovengehaald
infinitive	bovenhalen
gerund	bovenhalen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	haal boven	haalde boven	bovenhaal	bovenhaalde
2nd person sing. (jij)	haalt boven, haal boven2	haalde boven	bovenhaalt	bovenhaalde
2nd person sing. (u)	haalt boven	haalde boven	bovenhaalt	bovenhaalde
2nd person sing. (gij)	haalt boven	haalde boven	bovenhaalt	bovenhaalde
3rd person singular	haalt boven	haalde boven	bovenhaalt	bovenhaalde
plural	halen boven	haalden boven	bovenhalen	bovenhaalden
subjunctive sing.1	hale boven	haalde boven	bovenhale	bovenhaalde
subjunctive plur.1	halen boven	haalden boven	bovenhalen	bovenhaalden
imperative sing.	haal boven
imperative plur.1	haalt boven
participles	bovenhalend	bovengehaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• halen boven