borduren

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From borduur +‎ -en.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bɔrˈdyrə(n)/, [bɔrˈdyːrə(n)]
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bor‧du‧ren
  • Rhymes: -yrən

Verb

[edit]

borduren

  1. (transitive) to embroider
  2. (transitive) to elaborate, to detail further

Conjugation

[edit]
Conjugation of borduren (weak)
infinitive borduren
past singular borduurde
past participle geborduurd
infinitive borduren
gerund borduren n
present tense past tense
1st person singular borduur borduurde
2nd person sing. (jij) borduurt, borduur2 borduurde
2nd person sing. (u) borduurt borduurde
2nd person sing. (gij) borduurt borduurde
3rd person singular borduurt borduurde
plural borduren borduurden
subjunctive sing.1 bordure borduurde
subjunctive plur.1 borduren borduurden
imperative sing. borduur
imperative plur.1 borduurt
participles bordurend geborduurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Negerhollands: bordier
  • Caribbean Javanese: bludir, mbludir
  • Papiamentu: borduur (dated)