blijken

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈblɛi̯kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: blij‧ken
• Rhymes: -ɛi̯kən

Etymology 1

From Middle Dutch bliken, from Old Dutch *blīcan, from Proto-West Germanic *blīkan, from Proto-Germanic *blīkaną (“to shine, gleam”), *blīkijaną.

Verb

blijken

1. (intransitive) to appear, to become apparent
2. (copulative) to appear
3. (copulative) to turn out

   Oorspronkelijk was het Atomium bedoeld om slechts gedurende de Expo overeind te blijven, maar het bleek dermate populair dat het nooit is afgebroken.

   Originally, the Atomium was meant to remain standing only during the Expo, but it turned out so popular that it has never been taken down.

Conjugation

Conjugation of blijken (strong class 1)
infinitive	blijken
past singular	bleek
past participle	gebleken
infinitive	blijken
gerund	blijken n
	present tense	past tense
1st person singular	blijk	bleek
2nd person sing. (jij)	blijkt, blijk2	bleek
2nd person sing. (u)	blijkt	bleek
2nd person sing. (gij)	blijkt	bleekt
3rd person singular	blijkt	bleek
plural	blijken	bleken
subjunctive sing.1	blijke	bleke
subjunctive plur.1	blijken	bleken
imperative sing.	blijk
imperative plur.1	blijkt
participles	blijkend	gebleken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• blijk

Related terms

• bleek
• Trou moet Blycken

Descendants

• Afrikaans: blyk

See also

• schijnen
• lijken

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

blijken

1. plural of blijk