blauwbekken

Dutch

Etymology

From blauw (“blue”) +‎ bek (“mouth, snout, beak”) +‎ -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

blauwbekken

1. (intransitive, informal, said of humans or other animals) to freeze, become stiff with cold

   Synonyms: verkleumen, vernikkelen, koukleumen

Conjugation

Conjugation of blauwbekken (weak)
infinitive	blauwbekken
past singular	blauwbekte
past participle	geblauwbekt
infinitive	blauwbekken
gerund	blauwbekken n
	present tense	past tense
1st person singular	blauwbek	blauwbekte
2nd person sing. (jij)	blauwbekt, blauwbek2	blauwbekte
2nd person sing. (u)	blauwbekt	blauwbekte
2nd person sing. (gij)	blauwbekt	blauwbekte
3rd person singular	blauwbekt	blauwbekte
plural	blauwbekken	blauwbekten
subjunctive sing.1	blauwbekke	blauwbekte
subjunctive plur.1	blauwbekken	blauwbekten
imperative sing.	blauwbek
imperative plur.1	blauwbekt
participles	blauwbekkend	geblauwbekt
1) Archaic. 2) In case of inversion.