bijzetten

Dutch

Etymology

From bij +‎ zetten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯zɛtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧zet‧ten

Verb

bijzetten

1. (transitive) to add, to set beside something else

Usage notes

• This verb is especially used to mean adding human remains to a cemetery or tomb.

Conjugation

Conjugation of bijzetten (weak, separable)
infinitive	bijzetten
past singular	zette bij
past participle	bijgezet
infinitive	bijzetten
gerund	bijzetten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zet bij	zette bij	bijzet	bijzette
2nd person sing. (jij)	zet bij	zette bij	bijzet	bijzette
2nd person sing. (u)	zet bij	zette bij	bijzet	bijzette
2nd person sing. (gij)	zet bij	zette bij	bijzet	bijzette
3rd person singular	zet bij	zette bij	bijzet	bijzette
plural	zetten bij	zetten bij	bijzetten	bijzetten
subjunctive sing.1	zette bij	zette bij	bijzette	bijzette
subjunctive plur.1	zetten bij	zetten bij	bijzetten	bijzetten
imperative sing.	zet bij
imperative plur.1	zet bij
participles	bijzettend	bijgezet
1) Archaic.

Anagrams

• zetten bij