bijsluiten

Dutch

Etymology

From bij +‎ sluiten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯ˌslœy̯.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧slui‧ten

Verb

bijsluiten

1. (transitive) to enclose; to include as an attachment

Conjugation

Conjugation of bijsluiten (strong class 2b, separable)
infinitive	bijsluiten
past singular	sloot bij
past participle	bijgesloten
infinitive	bijsluiten
gerund	bijsluiten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sluit bij	sloot bij	bijsluit	bijsloot
2nd person sing. (jij)	sluit bij	sloot bij	bijsluit	bijsloot
2nd person sing. (u)	sluit bij	sloot bij	bijsluit	bijsloot
2nd person sing. (gij)	sluit bij	sloot bij	bijsluit	bijsloot
3rd person singular	sluit bij	sloot bij	bijsluit	bijsloot
plural	sluiten bij	sloten bij	bijsluiten	bijsloten
subjunctive sing.1	sluite bij	slote bij	bijsluite	bijslote
subjunctive plur.1	sluiten bij	sloten bij	bijsluiten	bijsloten
imperative sing.	sluit bij
imperative plur.1	sluit bij
participles	bijsluitend	bijgesloten
1) Archaic.

Derived terms

• bijsluiter