bezighouden

Dutch

Etymology

From bezig +‎ houden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbeːzəxɦɑu̯də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧zig‧hou‧den

Verb

bezighouden

1. (transitive) to keep busy, to occupy
2. (reflexive) to occupy oneself, to be productive

Conjugation

Conjugation of bezighouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive	bezighouden
past singular	hield bezig
past participle	beziggehouden
infinitive	bezighouden
gerund	bezighouden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hou bezig, houd bezig	hield bezig	bezighou, bezighoud	bezighield
2nd person sing. (jij)	houdt bezig, hou bezig2, houd bezig2	hield bezig	bezighoudt	bezighield
2nd person sing. (u)	houdt bezig	hield bezig	bezighoudt	bezighield
2nd person sing. (gij)	houdt bezig	hieldt bezig	bezighoudt	bezighieldt
3rd person singular	houdt bezig	hield bezig	bezighoudt	bezighield
plural	houden bezig	hielden bezig	bezighouden	bezighielden
subjunctive sing.1	houde bezig	hielde bezig	bezighoude	bezighielde
subjunctive plur.1	houden bezig	hielden bezig	bezighouden	bezighielden
imperative sing.	hou bezig, houd bezig
imperative plur.1	houdt bezig
participles	bezighoudend	beziggehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• houden bezig