bestrijden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bestriden. Equivalent to be- +‎ strijden.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈstrɛi̯də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧strij‧den
• Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

bestrijden

1. (transitive) to combat, suppress, fight against

Conjugation

Conjugation of bestrijden (strong class 1, prefixed)
infinitive	bestrijden
past singular	bestreed
past participle	bestreden
infinitive	bestrijden
gerund	bestrijden n
	present tense	past tense
1st person singular	bestrijd	bestreed
2nd person sing. (jij)	bestrijdt, bestrijd2	bestreed
2nd person sing. (u)	bestrijdt	bestreed
2nd person sing. (gij)	bestrijdt	bestreedt
3rd person singular	bestrijdt	bestreed
plural	bestrijden	bestreden
subjunctive sing.1	bestrijde	bestrede
subjunctive plur.1	bestrijden	bestreden
imperative sing.	bestrijd
imperative plur.1	bestrijdt
participles	bestrijdend	bestreden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bestrijder
• bestrijding