bespelen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bespelen. Equivalent to be- +‎ spelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈspeːlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧spe‧len
• Rhymes: -eːlən

Verb

bespelen

1. (transitive) to play (a musical instrument)

Conjugation

Conjugation of bespelen (weak, prefixed)
infinitive	bespelen
past singular	bespeelde
past participle	bespeeld
infinitive	bespelen
gerund	bespelen n
	present tense	past tense
1st person singular	bespeel	bespeelde
2nd person sing. (jij)	bespeelt, bespeel2	bespeelde
2nd person sing. (u)	bespeelt	bespeelde
2nd person sing. (gij)	bespeelt	bespeelde
3rd person singular	bespeelt	bespeelde
plural	bespelen	bespeelden
subjunctive sing.1	bespele	bespeelde
subjunctive plur.1	bespelen	bespeelden
imperative sing.	bespeel
imperative plur.1	bespeelt
participles	bespelend	bespeeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bespeling
• onbespeelbaar