berja

Faroese

Etymology

From Old Norse berja, from Proto-Germanic *barjaną (“to beat, to strike”).

Verb

berja (third person singular past indicative bardi, third person plural past indicative bardu, supine bart)

1. to beat

Conjugation

Conjugation of berja (group v-17)
infinitive	berja
supine	bart
participle (a7)1	berjandi	bardur
	present	past
first singular	berji	bardi
second singular	berjir	bardi
third singular	berjir	bardi
plural	berja	bardu
	imperative
singular	berj!
plural	berjið!
1Only the past participle being declined.

See also

• sláa
• banka
• buka

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɛrja/

  Rhymes: -ɛrja

Etymology 1

From Old Norse berja, from Proto-Germanic *barjaną (“to beat, to strike”).

Verb

berja (weak verb, third-person singular past indicative barði, supine barið)

1. to beat, to strike

   Synonyms: slá, lumbra, lemja

Conjugation

berja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að berja
supine (sagnbót)		barið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		berjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ber	við berjum	present (nútíð)	ég berji	við berjum
	þú berð	þið berjið		þú berjir	þið berjið
	hann, hún, það ber	þeir, þær, þau berja		hann, hún, það berji	þeir, þær, þau berji
past (þátíð)	ég barði	við börðum	past (þátíð)	ég berði	við berðum
	þú barðir	þið börðuð		þú berðir	þið berðuð
	hann, hún, það barði	þeir, þær, þau börðu		hann, hún, það berði	þeir, þær, þau berðu
imperative (boðháttur)	ber (þú)	berjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	berðu	berjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

berjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að berjast
supine (sagnbót)		barist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		berjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég berst	við berjumst	present (nútíð)	ég berjist	við berjumst
	þú berst	þið berjist		þú berjist	þið berjist
	hann, hún, það berst	þeir, þær, þau berjast		hann, hún, það berjist	þeir, þær, þau berjist
past (þátíð)	ég barðist	við börðumst	past (þátíð)	ég berðist	við berðumst
	þú barðist	þið börðust		þú berðist	þið berðust
	hann, hún, það barðist	þeir, þær, þau börðust		hann, hún, það berðist	þeir, þær, þau berðust
imperative (boðháttur)	berst (þú)	berist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	berstu	beristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

barinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	barinn	barin	barið		barðir	barðar	barin
accusative (þolfall)	barinn	barða	barið		barða	barðar	barin
dative (þágufall)	börðum	barinni	börðu		börðum	börðum	börðum
genitive (eignarfall)	barins	barinnar	barins		barinna	barinna	barinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	barði	barða	barða		börðu	börðu	börðu
accusative (þolfall)	barða	börðu	barða		börðu	börðu	börðu
dative (þágufall)	barða	börðu	barða		börðu	börðu	börðu
genitive (eignarfall)	barða	börðu	barða		börðu	börðu	börðu

Derived terms

• berjast (“to fight”)
• berja á (“to thrash”)
• berja í gegn (“to force through”)
• berja niður (“to suppress, to beat down”)
• berja saman (“to cobble together”)
• berja sér (“to gripe, to complain”)

Etymology 2

Inflected form of ber (“berry”).

Noun

berja n

1. indefinite genitive plural of ber

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• berje

Etymology

From Old Norse berja.

Verb

berja (present tense ber, past tense barde, past participle bart, passive infinitive berjast, present participle berjande, imperative ber)

1. (transitive) to beat
2. (transitive) to throw rocks at
3. (transitive) to thresh

Noun

berja f (definite singular berja, indefinite plural berjer or berjor, definite plural berjene or berjone)

1. definite singular of berje
2. (pre-2012) alternative form of berje

References

• “berja” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *barjaną. Ultimately from Proto-Indo-European *bʰerH- (“to pierce, strike”).

Verb

berja (past indicative barði, past participle bariðr or barðr)

1. to beat
2. to fight

Conjugation

Conjugation of berja — active (weak class 1)

infinitive	berja
present participle	berjandi
past participle	barðr
indicative	present	past
1st-person singular	ber	barða
2nd-person singular	berr	barðir
3rd-person singular	berr	barði
1st-person plural	berjum	bǫrðum
2nd-person plural	berið	bǫrðuð
3rd-person plural	berja	bǫrðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	berja	berða
2nd-person singular	berir	berðir
3rd-person singular	beri	berði
1st-person plural	berim	berðim
2nd-person plural	berið	berðið
3rd-person plural	beri	berði
imperative	present
2nd-person singular	ber
1st-person plural	berjum
2nd-person plural	berið

Conjugation of berja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	berjask
present participle	berjandisk
past participle	berzk
indicative	present	past
1st-person singular	berjumk	bǫrðumk
2nd-person singular	bersk	barðisk
3rd-person singular	bersk	barðisk
1st-person plural	berjumsk	bǫrðumsk
2nd-person plural	berizk	bǫrðuzk
3rd-person plural	berjask	bǫrðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	berjumk	berðumk
2nd-person singular	berisk	berðisk
3rd-person singular	berisk	berðisk
1st-person plural	berimsk	berðimsk
2nd-person plural	berizk	berðizk
3rd-person plural	berisk	berðisk
imperative	present
2nd-person singular	bersk
1st-person plural	berjumsk
2nd-person plural	berizk

Alternative forms

• ᛒᛆᚱᚦᛁ (barþi) — third singular past indicative – M 2
• ᛒᛅᚱᚦᚢᛋᚴ (barþusk) — mediopassive third plural past indicative – DR 66

Descendants

• Icelandic: berja
• Faroese: berja
• Norwegian Nynorsk: berja, berje
• Old Swedish: bæria
  • Swedish: bärja
• Old Danish: bærje
  • Danish: bære

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

berja

1. indefinite genitive plural of ber (“berry”)

References

• “berja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press