belezen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈleːzə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧le‧zen
• Rhymes: -eːzən

Etymology 1

From Middle Dutch belēsen. Equivalent to be- +‎ lezen.

Verb

belezen

1. (transitive) to exorcise

   In sommige culturen gelooft men dat rituelen kunnen helpen om boze geesten te belezen.

   In some cultures, it is believed that rituals can help exorcise evil spirits.

   De sjamaan gebruikte speciale kruiden om de patiënt te belezen en te genezen van zijn kwalen.

   The shaman used special herbs to exorcise and heal the patient from his ailments.

2. (transitive) to convince, persuade

   Hij wist zijn publiek te belezen met zijn inspirerende woorden.

   He managed to convince his audience with his inspiring words.

   Door middel van feiten en argumenten probeerde hij de jury te belezen van de schuld van de verdachte.

   He tried to persuade the jury of the guilt of the suspect by presenting facts and arguments.

Conjugation

Conjugation of belezen (strong class 5, prefixed)
infinitive	belezen
past singular	belas
past participle	belezen
infinitive	belezen
gerund	belezen n
	present tense	past tense
1st person singular	belees	belas
2nd person sing. (jij)	beleest, belees2	belas
2nd person sing. (u)	beleest	belas
2nd person sing. (gij)	beleest	belaast
3rd person singular	beleest	belas
plural	belezen	belazen
subjunctive sing.1	beleze	belaze
subjunctive plur.1	belezen	belazen
imperative sing.	belees
imperative plur.1	beleest
participles	belezend	belezen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• (enchant): bezweren
• (exorcise): uitdrijven

Etymology 2

From belezen, past participle of belezen.

Adjective

belezen (comparative belezener, superlative belezenst)

1. well-read (well informed and knowledgeable because of extensive reading)

   Hij is een belezen man en kan over veel verschillende onderwerpen meepraten.

   He is a well-read man and can discuss many different topics.

   Ze is zeer belezen en heeft een brede kennis van literatuur.

   She is very well-read and has a broad knowledge of literature.

2. (by extension) book-smart, erudite

   De bibliothecaris is erg belezen en kent veel boeken uit zijn hoofd.

   The librarian is very erudite and knows many books by heart.

Declension

Declension of belezen
uninflected	belezen
inflected	belezen
comparative	belezener
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		belezen	belezener	het belezenst het belezenste
indefinite	m./f. sing.	belezen	belezener	belezenste
	n. sing.	belezen	belezener	belezenste
	plural	belezen	belezener	belezenste
definite		belezen	belezener	belezenste
partitive		belezens	belezeners	—

Derived terms

• belezenheid

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

belezen

1. past participle of belezen

Declension

Declension of belezen
uninflected	belezen
inflected	belezen
		positive
predicative/adverbial		belezen
indefinite	m./f. sing.	belezen
	n. sing.	belezen
	plural	belezen
definite		belezen
partitive		belezens