barwina

Old Polish

Etymology

From barwa +‎ -ina. First attested in 1491.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /barvina/
• IPA^(key): (15^th CE) /barvina/

Noun

barwina f

1. common barbel, Barbus barbus
   • 1900 [1491], Józef Rostafiński, editor, Symbola ad historiam naturalem medii aevi = Średniowieczna historya naturalna w Polsce. Ps 2‎^[1], number 11029:

     Barvina galbio

     [Barwina galbio]

Related terms

adjectives

• barwiony

nouns

• barewnik
• barwa
• barwica
• barwierz
• barwik

verbs

• barwić impf

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “barwina”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN