alternować
Jump to navigation
Jump to search
Polish
[edit]Etymology
[edit]Adapted borrowing of Latin alternāre + -ować.[1][2] First attested in 1744.[3][4]
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]alternować impf
- (intransitive, literary) to alternate (to happen by turns, one following the other in succession of time or place) [with z (+ instrumental) ‘with what’]
- (intransitive, phonology) to alternate (to undergo ablaut) [with z (+ instrumental) ‘with what’]
Conjugation
[edit]Related terms
[edit]adjective
nouns
References
[edit]- ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “alternować”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “alternować”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- ^ Michał Abraham Troc (1744) Nouveau dictionnaire francois, allemand et polonois (etc.)[1] (in Polish), page 5157
- ^ alternować in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
[edit]- alternować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- alternować in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “alternować”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “alternować”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 28